[:nl]
Ik beken het maar gewoon – al zolang ik me kan herinneren houd ik van draaiorgelmuziek. Zodra ik in een winkelstraat in de verte het getingel en gestamp van het verrijdbare instrument hoor, begint er in mij iets te bewegen, en dan vooral rond mijn mondhoeken. Ik glimlach om de muzikale vrolijkheid en de gezellige folklore. Toen vorige week mijn zusje tegen me zei, lopend door de binnenstad van Utrecht: ”Es, een draaiorgel”, ging ik alvast wat rechter op lopen. Helaas boog de stadswandeling eerder af. Wel kwamen we nog wat straatmuzikanten tegen, die doorgaans ook op mijn warme belangstelling kunnen rekenen. En ineens realiseerde ik me dat ik meer met hen deel dan het plezier om vrolijke klanken. De centenbak, de collectebus, de omgekeerde hoed, het plastic bekertje. Leven van wat je toegeworpen wordt. Leven van ’t gegeef.
Het is een wonderbaarlijke ervaring te merken dat mensen bereid zijn mij financieel te steunen nu ik een leven zonder salaris ben ingegaan. Iedere toezegging van sponsoring veroorzaakt een brok in mijn keel. Ik ben dankbaar en verwonderd. Maar ik moet ook vaak denken aan het Bijbelvers ‘Het is zaliger te geven dan te ontvangen’. Het voelt beter en het is gemakkelijker om uit te delen dan nodig te hebben. Mijn hand ophouden, vragen om support, afhankelijk zijn, naar mijn gevoel ineens tig werkgevers hebben aan wie ik allemaal verantwoording moet afleggen, aan hooggespannen verwachtingen moeten voldoen. Deze gedachten bespringen me soms. Heb ik zelf met die verwachtingen aan anderen gegeven? Nee. Je geeft om een ander het leven en werken mogelijk te maken. En dat is nog leuk om te doen ook. Toch gaat de deur naar dit denkarsenaal open nu ik zelf van ’t gegeef ga leven. Daar moet ik duidelijk nog mijn weg in vinden.
Jezus kon dat. Het trof me pas dat Hij ook van het gegeef leefde. Hij had geen huis, geen inkomen, voor elke maaltijd was Hij weer afhankelijk van wat Hem toebedeeld werd. Hij werd arm, gezien de hemelse heerlijkheid waar Hij vandaan kwam. Maar uiteindelijk kwam Hij niet om te ontvangen maar om te geven. Zichzelf te geven.
Ik ben blij dat wat ik ontvang mij in staat stelt om ook weer te geven. Ik draai niet aan het draaiorgelwiel in ruil voor een gift, hooguit tokkel ik soms wat op de gitaar. Maar ik hoop mijn tijd en kennis en ervaring en energie te gaan toewijden in Albanië. Aan mensen die wellicht ook liever zouden geven dan nemen. Bedankt![:]
